Ervaring Buurts Carla Vermaire

Carla Vermaire is Sociaal Cultureel Werker bij Buurts en werkt bij de Buurtwinkel Marsmanplein in Haarlem Noord. Ze was eerst vrijwilliger bij Buurts en is vervolgens in dienst gekomen.

carla.ervaringsverhaal
Verhalen

Interview met Carla Vermaire, Sociaal Cultureel Werker

Professionals

Hoe ben je bij Buurts terecht gekomen?

“Ik ben er eigenlijk ingerold. Ik kookte al een jaar of twee in de Buurtwinkel, als vrijwilliger op de vrijdag en om de week op maandag. Toen mijn voorgangster wegging vroeg ze of haar functie niets voor mij zou zijn. Het leek me heel leuk, ik heb een gesprek gehad en werd aangenomen.”

Wat vind je leuk aan Werken bij Buurts?

“Wat ik leuk vind aan het werken in de Buurtwinkel is het contact met (voornamelijk) oudere mensen uit de buurt. Ze nemen deel aan onze activiteiten, zoals met eten, maar bijvoorbeeld ook met de Boodschappenbus. Het is een laagdrempelige en praktische manier om mensen met elkaar in contact te brengen en bijvoorbeeld te zorgen dat ze zelfstandig boodschappen kunnen doen. De samenwerking met SIG is heel erg leuk, zij bieden ook hulp bij het boodschappen voor mensen die het niet zo makkelijk meer alleen kunnen. Dan lopen ze mee en helpen. Dat wordt door de deelnemers ook gewaardeerd.”  

Hoe is het om bij Buurts te werken?  

“Binnen het team Noord-Noord kunnen we elkaar steeds beter vinden. Het was eerst een beetje zoeken en er zijn, net als ik, veel nieuwe collega’s. Wat me opvalt is dat iedereen heel vriendelijk en hulpvaardig is. Dat maakt dat ik alle vragen die ik heb beantwoord krijg. Dat werkt prettig. Ook andersom melden m’n collega’s deelnemers aan voor de diverse activiteiten die we hebben. Zo hebben we er weer een aantal vaste deelnemers bij. Wat ik ook leuk vind is dat we samen Buurts aan het vormgeven zijn en dat er ruimte is voor initiatieven. Als Sociaal Cultureel Werker ben ik ook contactpersoon voor de diverse vrijwilligers die zorgen dat onze activiteiten ook daadwerkelijk uitgevoerd kunnen worden. Zelf heb ik als vrijwilliger ervaren dat dat enorm werd gewaardeerd en ik hoop dat ook mee te geven aan onze vrijwilligers. Want zonder hen zijn we nergens.” 

Verhalen